Αγαλλιανός, Θεόδωρος

(Κωνσταντινούπολη 1400 – Μήδεια 1474).Λόγιος και ιερωμένος. Μαθητής του Μάρκου του Ευγενικού, αξιωματούχος του πατριαρχείου και στενός φίλος του Γεννάδιου Σχολάριου, πρωτοστάτησε στην αντίσταση κατά της ένωσης των εκκλησιών, που είχε αποφασιστεί στη σύνοδο της Φλωρεντίας (1439). Μετά την άλωση της Πόλης συνεργάστηκε με τον Γεννάδιο για την αναδιοργάνωση του πατριαρχείου και την ανασύνταξη των λειψάνων της Κωνσταντινούπολης. Νεότερες έρευνες (Χ.Γ. Πατρινέλλη Ο Θεόδωρος Αγαλλιανός και οι ανέκδοτοι Λόγοι του,Αθήνα, 1966) τον ταυτίζουν με τον γνωστό ως λόγιο και φιλόσοφο μητροπολίτη Μήδειας Θεοφάνη. Ήταν ένας από τους δυοτρεις αξιολογότερους συγγραφείς και λόγιους που δεν εγκατέλειψαν την Πόλη μετά την άλωση· γι’ αυτό ακριβώς και τα έργα του αποτελούν πλουσιότατη πηγή πληροφοριών κυρίως για τις πρώτες μεταβυζαντινές δεκαετίες, στις οποίες έχουν τις ρίζες τους θεσμοί, συνήθειες και μορφές ζωής που επικρατούν στους αιώνες της δουλείας που ακολούθησαν.